Nauczyciele do uczniów: Nie zdawajcie matury! Nie będzie uczciwa!
Nauczyciele wrocławskich szkół ogólnokształcących już dziś zapowiadają, że nie odstąpią od strajku nawet na chwilę. Nie wystawią zatem ocen licealistom, choć te powinny się pojawić w dziennikach do najbliższego wtorku. Jeśli zaś uczniowie nie będą mieli ocen, mogą nie mieć możliwości przystąpienia do egzaminów maturalnych. Co zatem z maturami? Nauczyciele radzą uczniom: nie przystępujcie do nich. A magistrat straszy, że odwoła dyrektorów szkół.
Co dla maturzystów może oznaczać niezebranie się rady pedagogicznej?
Część szkół, w których nauczyciele strajkują, zagrożona jest tym, że nie odbędą się w nich rady pedagogiczne, klasyfikujące uczniów. W takiej sytuacji dla maturzystów będzie to oznaczało, że nie zostaną dopuszczeni do matur, które rozpoczną się na początku maja. Eksperci wskazują, że nie oznacza to równocześnie konieczności powtarzania roku, ale może też nie dać możliwości podejścia do egzaminów w czerwcu. Wobec braku odpowiednich przepisów, szansą na rozwiązanie mogą być zmiany legislacyjne.
Dziś o temacie, który był bardzo głośny przez ostatnie 2 tygodnie, czyli o strajku nauczycieli oraz tematach z nim ściśle związanych. 8-go kwietnia Sławomir Broniarz, przewodniczący Związku Nauczycielstwa Polskiego powiedział: „Przegraliśmy z krowami i świniami. I to jest policzek, który otrzymała edukacja„. Tym samym rozpoczął się strajk. Objął on (według różnych źródeł) od 49% do 80% szkół w Polsce, w których nie odbywały się lekcje. Tydzień później rozpoczęły się egzaminy gimnazjalne, które próbowano storpedować, jednakże MEN „z łapanki” skompletował kadrę (głównie byli to duchowni oraz emerytowani nauczyciele), która zdołała przeprowadzić te egzaminy. ZNP domagał się 30% podwyżki (zwiększenia o 1000 złotych pensji podstawowej, która podlega później wielu różnym mnożnikom), podczas gdy MEN zaproponował podwyżkę rzędu 16.1% oraz zwiększenie „pensum” (godziny ‚przy tablicy’) z 18 do 24 tygodniowo. Negocjacje nigdy nie posunęły się do przodu ani o milimetr, obie strony okopały się na pozycjach, jak Francuzi i Niemcy w I Wojnie Światowej. Od początku nie było mowy o jakiejkolwiek głębszej reformie systemu edukacyjnego. Nauczyciele chcieli więcej kasy, a rząd zaproponował połowę z tego i zwiększenie czasu pracy. Pod strajk oczywiście od samego początku podpięli się politycy opozycji totalnej i powiązanych z nią mediów, a także celebryci i szeroko pojęte lewactwo.
Podważanie legalności egzaminów, determinacja by nie klasyfikować dzieci i piorun w prąciu. Dlaczego ZNP przegrywa?
Nauczyciele skupieni wokół ZNP wiedzą doskonale jak przegrać wizerunkowo i robią to wręcz koncertowo. Zaczęło się od aktów dyskryminacji innych nauczycieli, którzy postanowili nie brać udziału w strajku. Potem był donos ZNP do NIK sugerujący, że przeprowadzone podczas strajku egzaminy gimnazjalne były nielegalne. Gwóźdź przybił sam Broniarz strasząc, że determinacja nauczycieli, aby nie klasyfikować młodzieży jest coraz większa. O nauczycielskich protest-songach, gdzie mowa jest o piorunie uderzającym w prącie, nawet nie będę wspominał.
Część maturzystów ma wystawione oceny, część nie. Tymczasem brak jest porozumienia zawiązków zawodowych nauczycieli z rządem. Rząd zaproponował podwyżki płac od przyszłego roku. Związkowcy propozycji nie przyjęli. Impas trwa. Najpóźniej za tydzień rady pedagogiczne powinny zatwierdzić oceny i sklasyfikować maturzystów. W przeciwnym razie matury mogą się nie odbyć.
· 90% strajkujących to kobiety,
· 90% nienawidzi PiS,
· 90% kocha PO,
· 90% nie ma pojęcia o etosie nauczyciela,
· 90% ma poglądy lewackie,
· 90% fałszuje przy śpiewaniu,
· 10% to nauczyciele z krwi i kości,
· 10% to ludzie, którym mógłbym powierzyć swoje dziecko.
_________________ Tylko człowiek wolny się buntuje,
niewolnicy są posłuszni.
Licealiści z Wrocławia piszą do premiera: Chcemy się uczyć. Mamy do tego prawo!
Uczniowie wrocławskiego Liceum Ogólnokształcącego nr III z ul. Składowej piszą list do premiera Mateusza Morawieckiego i szefa Związku Nauczycielstwa Polskiego Sławomira Broniarza. - Zostaliśmy mimowolnie wciągnięci w konflikt pomiędzy nauczycielami a rządem. Nie opowiadamy się za żadną ze stron, a mimo to ponosimy dotkliwe konsekwencje sporu. Czujemy się zaniepokojeni, widząc, że rząd nie podejmuje wystarczających kroków, a nasza przerwa w nauce niebezpiecznie się przedłuża - piszą uczniowie. W sieci zbierają podpisy innych uczniów pod listem.
Strajk zawieszony. Maturzyści wciąż bez klasyfikacji
Nauczyciele dopiero w sobotę zawieszają protest, ale maturzyści rok szkolny kończą już 26 kwietnia. Większości szkół w regionie nie sklasyfikowała uczniów, a to oznacza, że nie mogą przystąpić do egzaminu dojrzałości. Jedyna nadzieja w ustawie, nad którą pracuje parlament, Zakłada ona, że klasyfikację uczniów przeprowadzi dyrektor albo samorząd.
Nauczyciele ze swoim strajkiem zostali jak Himilsbach z angielskim. Broniarz "rozegrał" ich koncertowo.
Próbowano nam wmówić, że to był "strajk szkolny". Nie. To nie był strajk szkolny. To był strajk grona nauczycielskiego skupionego wokół ZNP. Niestety (dla tego grona) mieli słabego lidera. Sławomir Broniarz, w swojej nieustępliwości, poprowadził ich na manowce. Próba zablokowania egzaminów gimnazjalnych i matur zakończyła się fiaskiem. Na strajku stracili wszyscy. Najwięcej jednak sami nauczyciele, bo nie dość, że nie dostaną wypłaty, to jeszcze odbudowa ich autorytetu (nadszarpniętego szpalerami wstydu) może zająć sporo czasu.
SRAJTRAK. Tak, to się musiało tak skończyć. Śmialiśmy się z matematycznych zdolności dziennikarzy, których edukacja ucierpiała wskutek strajku, ale być może problem tkwi również w samym źródle. Zostawiam to tak do przemyśleń...
_________________ ⚠ Bossowie związków zawodowych, zarządy i rady nadzorcze spółek PKP to partacze, nieudacznicy, ludzie niekompetentni! Jest to banda kretynów, idiotów i darmozjadów pierdzących w stołki, którym los PKP zwisa i powiewa!
Strach. W sumie fajna rzecz. Zaimplementowany nam przez naturę mechanizm obronny. Kto wie, czy nie pierwszy i najważniejszy. Strach może motywować, może obezwładniać, może dawać i odbierać siłę do walki.
Polską szkołą rządzi strach. Boją się wszyscy, wszystkiego i wszystkich. Zacznijmy od samej góry. Dyrektor przeciętnej szkoły boi się wizytatorów, kontrolerów i organu prowadzącego szkołę. Osaczony dżunglą - niejednokrotnie sprzecznych i niewykonalnych - przepisów, zazwyczaj nie bardzo wie jak ma wyglądać prawidłowo zarządzana szkoła. Z wielu możliwych strategii wybiera najczęściej tę, która rokuje najlepiej, gwarantując mu bezpieczeństwo i brak większych kłopotów. Stara się zabezpieczyć wszystkie fronty za pomocą systemu sprytnych dupochronów. Powołuje różne komisje, zleca nauczycielom opracowania egzotycznych raportów, którymi zadławią się mole w szafie, bo pies z kulawą nogą nawet ich nie przejrzy. Gromadzi biurokratyczną amunicję na wypadek potyczki z którąś ze złowrogich instytucji.
Pamiętacie ten moment ze szkoły, kiedy nauczyciel odwraca się od tablicy, na której pisał i ścierał przez ostatni kwadrans i rzuca pytanie:
- Rozumiecie to?
Oczywiście wszyscy kiwają głowami, niezobowiązująco potakują i idziemy dalej. Jak pamiętacie nikt nic nie czai.
Przeciętny dyrektor szkoły bywa w takiej sytuacji minimum raz w roku. Pod koniec sierpnia pojawia się na naradzie dyrektorów w kuratorium i tam słyszy pytanie:
- A jakie problemy macie państwo w waszych szkołach?
Oczywiście nikt nie ma żadnych problemów, uczniowie są trochę krnąbrni i niektórzy nawet słyszeli o narkotykach. A tak w ogóle to rodzice się nie angażują w życie szkoły i nie ma pieniędzy na nic. Takie mamy problemy. Żaden dyrektor nie powie szczerze o problemach w swojej szkole, bo żaden nie chce usłyszeć: "Na umiejętnościach pedagogicznych wam zbywa?. Nikt nie ma problemów, tylko ten nieudacznik!" Czy ktoś to zweryfikuje? Absolutnie. Mogą przyjechać do szkoły, a tam leży komplet gotowych raportów, opracowań, instrukcji i harmonogramów oddziaływań wychowawczych. Niech sobie czytają. Uff. Niebezpieczeństwo minęło. To nic, że uczniowie są zdemoralizowani, agresywni i nie stronią od używek. Ważne, że nie napisali tego w ankiecie. Prawda byłaby niebezpieczna. Prawda kazałaby działać i coś robić. Ale co można robić, skoro szkoła straciła większość narzędzi do egzekwowania elementarnej dyscypliny, o wychowaniu nie wspominając?
Rodzice. Ich też boi się dyrektor. Potrafią narobić smrodu. Wystarczy, że się skrzywdzi jakiegoś geniusza niesprawiedliwie zaniżoną oceną, głupią odzywką, komentarzem i już dzwonią telefony z "kurii" jak mawia się o kuratorium oświaty. Rodzica spławić trudniej niż kontrolera. Twarda sztuka, zaślepiona bezwarunkową miłością do dziecka... Bywa różnie. Dlatego też dobry dyrektor uczula nauczycieli: Psze państwa! Uczeń! Liczy się tylko uczeń! Na Boga - uczniowi nie może się stać w naszej szkole żadna krzywda! Bo kuratorium! Bo gazety! Bo rodzice i wiecie państwo jak jest. Niech on - ten uczeń - będzie sobie głupi. Niech on będzie nawet zły i agresywny, ale niech on będzie w naszej szkole bezpieczny!
Nauczyciele boją się wszystkiego. Boją się wysuwać przed szereg. Boją się posądzenia, że może nie wywiązują się ze swoich obowiązków. Boją się dyrektora, rodziców, kuratorium i uczniów. Boją się pracy. Boją się nowości. Autentycznie boją się zdemaskowania braków. Ze swym strachem radzą sobie jak potrafią. A to pedanterią w prowadzeniu biurokratycznego dupochronu. A to zaangażowaniem w różne bzdurne projekty, które nigdy nie zostały zweryfikowane jako wartościowe. A to zwyczajnym unikaniem sytuacji konfliktowych. A to wypieraniem zagrożenia i kompensacją w postaci mitologii zawodowej, ze szczególnym naciskiem na swą doniosłą rolę i szczególne walory moralne tudzież wielkie cierpienie i Gehennę przeżywaną w każdej sekundzie żywota. Tak jest po prostu lżej. Byłem w prawdziwym szoku, że ta grupa w ogóle zmobilizowała się do takiego działania jak strajk.
Nauczyciele boją się, że ktoś ich złapie na nierealizowaniu podstawy programowej. Ciężki zarzut. Dlatego lepiej (i łatwiej) robić odtąd dotąd i ani odrobiny więcej. Przez szkoły przetacza się druga fala tzw. "metod aktywizujących". Diabeł ten przyleciał do nas zza oceanu na skrzydłach fali psycholoszek i pedagogiń wykształconych w ramach funduszy stypendialnych. Nauczyciele boją się, że ich metody są za mało aktywizujące i usiłują je poddawać innowacjom, nawet jeżeli nie ma to większego sensu i zaburza proces uczenia. Uczeń dobrze się bawi przez całą lekcję, ale wychodzi z niej - w najlepszym wypadku - równie głupi jak był. Przed nim egzaminy. I właśnie egzaminów nauczyciele boją się najbardziej. To egzaminy pokazują szkole miejsce w szeregu i są podsumowaniem pracy. Przeciętny nauczyciel boi się egzaminu i dlatego usiłuje uczyć pod egzamin. W efekcie uczniowie zdają egzaminy, ale nie mają prawie żadnych umiejętności.
Rodzice boją się nauczycieli. Najbardziej tego, że mogą się "zawziąć" i rzucać kłody pod nogi.
A uczniowie? Czy uczniowie boją się czegoś? Tak. Uczniowie boją się tego co z nimi będzie, skoro uczy ich grono sfrustrowanych nieudaczników, w instytucji, której zasady i organizacją urągają logice i zdrowemu rozsądkowi. Prawie każdy małolat ma we łbie radar do wykrywania kłamstwa. Serio. Dzieciaki nie cierpią kłamstwa, są w okresie buntu i nie przyjmują do wiadomości, że czasami lepiej "szczymać ryj". Skoro nauczyciele nic nie mogą, a rodzice są po naszej stronie, to kto nas powstrzyma przed słodkim i leniwym pierdzeniem w krzesło? Nie mogą nam nic zrobić. Nawet zostawić na drugi rok jest niezmiernie trudno.
Belfer, który chciałby postawić ndst. musi liczyć się z tym, że grozi mu ostrzegawcza rozmowa z dyrektorem. Następnie histeryczna rozmowa z rodzicem oraz rozmowa z uczniem, który da do zrozumienia, że taka jedynka na koniec roku, to dla niego dramat i nie wiadomo co mu strzeli do głowy... Po niej następuje rozmowa z dyrektorem w obecności rodzica "Czy pan/pani ma świadomość...?". Do gry włącza się kuratorium. Skoro uczeń ma deficyty i poważne braki, to dlaczego reaguje pan/pani dopiero teraz? Gdzie pan/pani był przez dziesięć miesięcy? Czy stosował pan/pani odpowiedni zestaw metod i czy były one aktywizujące? A uczeń mówi coś innego... Co ze wspieraniem uczniów słabych i wyrównywaniem szans? Wyjątkowo zawzięty nauczyciel postawi na swoim i wygra. Nagrodą główną będzie przyjemność opracowania zagadnień na egzamin poprawkowy i konieczność pojawienia się na nim w szkole.
Wiecie co robi normalny człowiek w takiej sytuacji? Stawia ocenę dopuszczającą, mrucząc pod nosem "Masz kurwa dopa baranie. Za mało mi płacą żebym się użerał z całym światem. Skończ szkołę i spierdalaj być żałosnym nieukiem gdzie indziej" No i tak co roku stada żałosnych nieuków opuszczają mury szkół. Płacimy za to ciężki hajs. Teraz i w przyszłości.
Wiecie co trzeba zrobić żeby szkoły zaczęły uczyć? Moim zdaniem trzeba zabrać z nich strach. Bo strach to największy wróg prawdy, a nauka tylko wtedy bywa nauką, gdy orzeka o świecie w sposób prawdziwy i gdy uczy wyciągać prawdziwe wnioski; gdy daje narzędzia do sprawiedliwej oceny zjawisk, postaw, osób. Trzeba nauczyć odwagi: nauczycieli i uczniów. Przewlekła ekspozycja na strach odbiera godność i pewność siebie. Rozwój wymaga opuszczenia strefy komfortu i naprawdę dużo lepiej robi się to w towarzystwie kogoś, od kogo emanuje pewność siebie i spokój, niż w towarzystwie kogoś obsranego gorzej od nas. Cieplutki kurwidołek kiedyś wypluwa swoich mieszkańców do prawdziwego świata, a tam rządzą zupełnie inne zasady. I nagle, odkrywamy z przerażeniem, że wychowaliśmy sobie bandę dzieci zbyt miękkich na realia tego świata. Dzieci, które potrafią załamać się nerwowo z byle powodu. Kto z kim przestaje...
Czy posłalibyście kogoś bliskiego na terapię antyalkoholową do ośrodka, w którym terapeutami są czynni alkoholicy? Czy zapłacilibyście za sprzątanie domu komuś, kto mieszka w syfie i pleśni? Czy chcielibyście nauczyć się żyć od kogoś, kto żyć nie umie? Niby drogowskaz nie idzie w kierunku, który pokazuje, ale jakoś tak dziwnie. W jaki sposób band sfrustrowanych i przerażonych życiem ludzików miałaby zrobić z naszych dzieci osoby spełnione i odważne?
Alarmy bombowe w 122 szkołach w dniu matur. CBŚP: "Próba paraliżu egzaminów maturalnych"
Do 122 szkół w całej Polsce dotarły e-maile informujące o zagrożeniu wybuchem bomby; wszystkie alarmy okazały się fałszywe. W niektórych placówkach egzaminy rozpoczęły się jednak z opóźnieniem, a w jednej ze szkół matura została przerwana. - Atak na bezpieczeństwo dzieci i młodzieży. Czy jest jeszcze jakaś granica w walce o władzę? - skomentowała małopolska kurator oświaty.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FORUM@INFOKOLEJ.PL
